Gönderen: RestorasyonForum
« : 01 Ekim 2017, 16:26:54 »Fatih Medreseleri
Caminin iki yanında sıralanan medreseler “Sahn-ı Seman” adıyla anılır. Bunların aşağısında “Tetimme” denen öğrencileri eğitime hazır¬lama medreseleri bulunuyordu. Bunlar Fatih’ten Edirnekapı’ya uzanan Fevzipaşa Caddesi’nin genişletilmesi sırasında yıktırılmış, Haliç yönün¬de bulunanların yerine bir ilkokul yapılmıştır. Bugün varlığının sürdü¬ren medreselerden Haliç yönündekilere Akdeniz Medreseleri, Fatih’ten Malta’ya kadar Fevzipaşa Caddesi boyunca sıralananlara Karadeniz Medreseleri deniliyor.
İki sıra halinde sekizer yapıdan meydana gelen Semaniye Medreseleri’nde sekiz ayrı müderris ders okuturdu. Medreselerin ya¬pımında Veziri Azam Mehmet Paşa, derslerin düzenlenmesinde Mol¬la Hüsrev ile Ali Kuşçu görevlendirilmişlerdi. Dönemin ünlü bilim adamlarından Tusi, Hocazade Musluhiddin Mustafa, Molla Abdülke- rim, Kadızade Molla Kasım’ın ders verdiği Semaniye Medreseleri’nde mantık, fıkıh, kelam, tefsir gibi dinsel amaçlı derslerin yanı sıra matematik,geometri, astronomi, tıp gibi dersler de okutulurdu.
Semaniye medreseleri, bu bakımdan ilk üniversitelerimizden sayıl¬malıdır.
Kesme küfeki taşı ile tuğladan yapılmış olan bu medreselerden her biri, on dokuz oda ile bir dershane mescitten oluşmuştur. Odalar, kare planlı olup avluya birer kapı ve pencere ile açılır. Arka yönlerinde de altlı üstlü iki pencereleri vardır. Üstleri kasnaklı kubbelerle örtülüdür.
Dershane olarak kullanılan bölüm de kare planlıdır, öteki odalardan daha yüksek, daha gösterişlidir. Dershanenin üstü de kasnaklı kubbe ile örtülüdür. Medreselerin ortak özelliği, ortalarında revaklı birer av¬lunun bulunmasıdır.
Fatih Külliyesi’ni oluşturan medreseler, 1766 depreminde cami ile öteki yapılarla birlikte zarar görmüşlerse de kısa sürede onarıl¬mışlardır. Daha sonra Tetimme Medreseleri’nin yıktırılması, Akdeniz Medreseleri’ni yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya bıraktığından duvar¬lar, kalın gergi demirleriyle desteklenmiştir. Medreseler, 1955 yılından başlayarak Vakıflar Genel Müdürlüğü’nce yenilenerek bir bölümü öğ¬renci yurdu olarak kullanıma açılmıştır.
Kaynaklar : Sennur Sezer – Adnan özyalçı / öyküleriyle İstanbul Anıtları Cilt 1
Caminin iki yanında sıralanan medreseler “Sahn-ı Seman” adıyla anılır. Bunların aşağısında “Tetimme” denen öğrencileri eğitime hazır¬lama medreseleri bulunuyordu. Bunlar Fatih’ten Edirnekapı’ya uzanan Fevzipaşa Caddesi’nin genişletilmesi sırasında yıktırılmış, Haliç yönün¬de bulunanların yerine bir ilkokul yapılmıştır. Bugün varlığının sürdü¬ren medreselerden Haliç yönündekilere Akdeniz Medreseleri, Fatih’ten Malta’ya kadar Fevzipaşa Caddesi boyunca sıralananlara Karadeniz Medreseleri deniliyor.
İki sıra halinde sekizer yapıdan meydana gelen Semaniye Medreseleri’nde sekiz ayrı müderris ders okuturdu. Medreselerin ya¬pımında Veziri Azam Mehmet Paşa, derslerin düzenlenmesinde Mol¬la Hüsrev ile Ali Kuşçu görevlendirilmişlerdi. Dönemin ünlü bilim adamlarından Tusi, Hocazade Musluhiddin Mustafa, Molla Abdülke- rim, Kadızade Molla Kasım’ın ders verdiği Semaniye Medreseleri’nde mantık, fıkıh, kelam, tefsir gibi dinsel amaçlı derslerin yanı sıra matematik,geometri, astronomi, tıp gibi dersler de okutulurdu.
Semaniye medreseleri, bu bakımdan ilk üniversitelerimizden sayıl¬malıdır.
Kesme küfeki taşı ile tuğladan yapılmış olan bu medreselerden her biri, on dokuz oda ile bir dershane mescitten oluşmuştur. Odalar, kare planlı olup avluya birer kapı ve pencere ile açılır. Arka yönlerinde de altlı üstlü iki pencereleri vardır. Üstleri kasnaklı kubbelerle örtülüdür.
Dershane olarak kullanılan bölüm de kare planlıdır, öteki odalardan daha yüksek, daha gösterişlidir. Dershanenin üstü de kasnaklı kubbe ile örtülüdür. Medreselerin ortak özelliği, ortalarında revaklı birer av¬lunun bulunmasıdır.
Fatih Külliyesi’ni oluşturan medreseler, 1766 depreminde cami ile öteki yapılarla birlikte zarar görmüşlerse de kısa sürede onarıl¬mışlardır. Daha sonra Tetimme Medreseleri’nin yıktırılması, Akdeniz Medreseleri’ni yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya bıraktığından duvar¬lar, kalın gergi demirleriyle desteklenmiştir. Medreseler, 1955 yılından başlayarak Vakıflar Genel Müdürlüğü’nce yenilenerek bir bölümü öğ¬renci yurdu olarak kullanıma açılmıştır.
Kaynaklar : Sennur Sezer – Adnan özyalçı / öyküleriyle İstanbul Anıtları Cilt 1
